- איזורים בגליל המערבי
בימים טרופים אלה, בהם עולם האמנות והתרבות לא פוגש קהל באופן המקובל, בחרנו לתת במה בדרך קצת אחרת ולהפגיש את הקהל עם האמנים ועבודותיהם דרך המדיה הדיגיטלית. כולנו תקווה כי בקרוב מאד תוכלו לבקר את האמנים ברחבי הגליל, בסטודיו שבהם הם יוצרים. רב האמנים גם פתוחים לסדנאות יצירה משותפת וחווייתית.
מיכל שילוח גל-נור
מנכ"לית זמן גליל מערבי – עמותה לקידום התיירות
"התערוכה האינטרנטית "פנים למציאות" היא הפקה מקבילה לפעילות הסדירה של גלריית "המרחב" המציגה אומנים ואמנים מהגליל המערבי. הפרויקט הזה קם כתגובה למציאות חדשה, חריגה כמעט בכל מובן. כעת, כשעולם האמנות והתרבות נמצא בתרדמת, מנותק פיזית מהצופה, מודחק מהתודעה הציבורית וממוקם אי שם למטה בסדר העדיפות החברתי, החלטנו, בדומה למוסדות תרבות רבים בעולם, לבנות פלטפורמה נוספת שתאפשר לאמני העמותה לחשוף את יצירתם, את עולמם ואת האופן שבו כל אחד מהיוצרים מתמודד עם המציאות החדשה: חיים ויצירה בצל הקורונה, ריחוק חברתי ובאי וודאות כלכלית וחברתית.
התקופה הנוכחית מאלצת לוותר על המרחב הציבורי, ולחזור פנימה, לבית, לסטודיו. בשעה שהעיר והרחובות ריקים, היצירה עוברת תהליך של התחברות חזרה לפנים, שם אין צורך במסכות, ואפשר להיות בפנים גלויות. התערוכה הנוכחית מאפשרת לא רק היכרות עם העבודות, אלא גם הצצה אל פנים העשייה של קבוצה גדולה של אמנים מהגליל ואל עולמם העשיר בצבע וחומר.
בתערוכה הזאת אנחנו חושפים מגוון רחב של גישות ליצירה: מסורתיות ועכשוויות. עבודות אומנות, המשמרות טכניקות מסורתיות ועבודות אמנות עכשווית שמחפשות דרכים חדשות של ביטוי. הפעם, היצירות המוצגות מלוות בטקסטים של האמנים על יצירתם, כפנים למציאות.
מעל הכול אנחנו שמחים על ההזדמנות לראות וליהנות מאמנות שנוצרת כאן בגליל המערבי כנגד כל האילוצים של התקופה המורכבת שאנחנו נמצאים בה, ובתקווה שבקרוב נחזור לשגרה וניפגש בגליל, בסמטאות של עכו עתיקה, בגלריית החלל, במרכז המבקרים".
אסיה דובלין – אוצרת
في هذه الأيام المجنونة التي لا يقابلُ فيها الفنُّ والثقافةُ الجمهورَ على النّحو المعتاد، اخترنا أن نوفّر منصّة مختلفةً بعضَ الشيء وأن نجمعَ بين الجمهور والفنانين وأعمالهم عبر الوسيلة الرقميّة. نرجو أن تتمكنوا من زيارة الفنّانين، قريبًا جدًّا، في أنحاء الجليل، في الاستوديو الذي يُبدعون أعمالهم فيه. معظم الفنّانين جاهزون، أيضًا، لإقامة ورشات إبداع مشترك وثريّ.
ميخال شيلواح جال-نور، المدير العامّة
"المعرض الإلكتروني" "مرآة الواقع" هو إنتاجٌ موازٍ للنشاط المنتظم الذي يُجريه جاليري "الحيِّز" حيث يقدّم الجاليري فنّانين وحِرَفيّين من الجليل الغربيّ. نشأ هذا المشروعُ ردًّا على الواقع الجديد، الاستثنائيّ تقريبًا بكلّ ما تعنيه الكلمة. اليوم، والعالَمُ يشهدُ خمودَ الفنّ والثقافة، وانقطاعه الفعليّ عن المُشاهد، وإقصائه عن الوعي العامّ ووضعه هناك في أسفل سُلّم الأولويّات الاجتماعيّة، قرّرنا، على غِرار معاهد ثقافيّة كثيرة حول العالم، بناء منصّة إضافيّة تسمح لفنّاني الجمعيّة عرضَ إبداعاتهم، عالمهم وكيفيّة تعامل كلّ واحد من المُبدعين مع الواقع الجديد: الحياة والإبداع في ظل الكورونا، التباعد الاجتماعيّ وغياب اليقين الاقتصادي والاجتماعي.
تضطرُّنا الفترة الرّاهنة إلى التنازل عن الحيّز العامّ، والعودة إلى الداخل، إلى المنزل، إلى الاستوديو. في الوقت الذي تكون فيه المدينة وشوارعها فارغة، يمرّ الإبداعُ بسيرورةٍ من الاتصال مع الداخل، هناك حيث لا حاجة إلى أقنعة، وحيث يُمكن أن للمرء أن يكشف وجهه بوضوح. يُتيح المعرض الحاليّ إمكانيّة التعرّف على الأعمال، وأيضًا لمحةً عن العالم الداخليّ لصناعة مجموعة كبيرة من الفنّانين من الجليل وعن عالمهم الغنيّ بالألوان والموادّ.
نكشفُ في هذا المعرض توليفةً واسعةً من التوجّهات إلى العمل الإبداعي: التقليديّة والمُعاصَرة. أعمال فنيّة تحافظ على تقنيات تقليديّة وأعمال فنيّة معاصِرة تبحث عن أساليب وطُرق جديدة للتعبير. هذه المرّة، تُرافقُ الأعمالَ المعروضةَ نصوصٌ لفنّانين عن عملهم الإبداعيّ، كمرآةٍ للواقع.
قبل كلّ شيء، تُسعدُنا فُرصة رؤية الأعمال الفنيّة التي أُبدِعَت هنا في الجليل الغربيّ والاستمتاع بها رغم كلّ القيود المفروضة على هذه الفترة المعقّدة التي نعيشُها، وكلّنا رجاءٌ بأننا سنعود قريبًا إلى الوضع الطبيعيّ وسنلتقي معًا في الجليل، في أزقّة عكا القديمة، في جاليري الحيّز، في مركز الزوّار."
آسيا دوبلين – أمينة المعرض
אסיה דובלין היא אוצרת, מעצבת וצורפת, מתגוררת באדמית שבגליל המערבי.
במהלך השנים האחרונות מפיקה ויוזמת מגוון רחב של פרויקטים בגליל בתחומים שונים.
במשך העשור האחרון אצרה עשרות תערוכות בחללים פרטיים וציבוריים שונים כמו גלריית לוחמי הגטאות, גלריית ראש הנקרה, וגלריית כברי. בנוסף הפיקה ואצרה את חללי האקדמיה ביריד האמנות "צבע גלילי".
אסיה התחילה את דרכה בלימודי צורפות ובהמשך בעיצוב תכשיטים, ולאחר קריירה כמעצבת ממשק בתחום ההייטק פנתה לעבודה רב תחומית עצמאית. כיום היא גם מעצבת פנים ועוסקת בעיצוב אדריכלי, שמתאפיין בסגנון אקלקטי המשלב באופן נועז ומקורי בין תקופות וסגנונות שונים בעיצוב ואדריכלות. במקביל היא עוסקת ברסטורציה, שיחזור ושימור. בשנה האחרונה עובדת על פרויקט שיחזור מלא של "הבית המצויר" בשלומי.
"תקופה מאתגרת. סגר ,לא סגר. שגרה המהולה באופציה לשינוי. אין יותר בהירות, רק כוונה. לא מזמן חזרנו לעבוד, לחלום, לייצר, להגשים. באופטימיות זהירה, אני מייצרת שיגרה.
אחת הבחירות שלי בתקופה הזו היא המילה תקווה. עוד בתחילת המגפה, החלטתי ש-AV,
תהיה מקור לאופטימיות ועשייה. ששום דבר לא יפגע ברוח, להמשיך בצעדים קטנים וזעירים, העיקר להתקדם. חנוכה בפתח, חג של תקווה וניסים. התקווה שחייבת לנצח את הייאוש והפחד.
הסביבון והחנוכייה באו להזכיר לי, שגם שהכל סביבי מסתובב, ההחלטה שיהיה טוב, ושיש אור אחרי החושך, היא החלטה שלי."
كلمة الحِرَفيّة: "فترة مثيرة للتّحدي. يوجد إغلاق، لا يوجد إغلاق. روتينٌ مَخلوطٌ بإمكانيّة للتغيير. لا وضوح بعد اليوم، فقط القصد والنيّة. منذ مدّة ليست ببعيدة عُدنا إلى العمل، الحلم، الإبداع والتحقيق. وبتفاؤلٍ حذر، أنا أصنعُ الرّوتين.
إحدى اختياراتي في هذه الفترة هي كلمة "رجاء". منذ بدء الجائحة، قررت أن يكون استوديو الـAV مصدرًا للتفاؤل والعمل. ألا يؤثّر أيّ شيء سلبًا على الروح، أن أواصل عملي بخطوات صغيرة ومقتضبة، المهمُّ هو التقدّم. الحانوكا قريب، عيدٌ يكتنفُ الرجاءَ والمعجزات في داخله. الرجاءُ الذي لا بدّ له من الانتصار على اليأس والخوف.
البُلبُل وشمعدان الحانوكا يُذكّرانني أنّ كلّ ما حولي يدور، قرارُ أنّ كلّ شيء سيكون على ما يُرام، وأنّ الضوء يتلو العتمة، هو قراري الشخصي."
דברי האמנית: "השהייה והניתוק הממושך בבית שנכפה עלינו בעת הזו בשל הקורונה אפשרה לי למקד את רוב זמני ומרצי בסטודיו. תחושה עילאית של מגע רציף עם חמר.
יצרתי את אשר בליבי ובמחשבתי ללא הפרעה והסחת הדעת של ימים כתיקונם.
זמן איכות שחסר לי בעבר לעשות ניסיונות ולהגשים חלומות יצירתיים.
התוצאות מדברות בפני עצמן. "
كلمة الحِرَفيّة: "الإقامة والانقطاع المتواصل في المنزل الذيْ، فُرضا علينا في فترة الكورونا هذه، أتاحا لي تكريس معظم وقتي وطاقتي في الاستوديو. إنه شعورٌ يتميّز بسُموّ ملامسة المادة على نحوٍ متواصل.
أبدعتُ ما في قلبي وأفكاري دون إزعاج أو إلهاءٍ لأيامٍ كاملة.
وقتُ افراغ الذي كنت أحتاجه في الماضي لإجراء تجارب ولتحقيق أحلامٍ إبداعيّة.
النتائج تتحدث بنفسها."
דברי האמן: "תקופת הסגר הביאה אתה אין סוף מתנות. לאחר שנים מצאתי את עצמי עושה אמנות לשם האמנות בלי לחץ , וברצף מדהים ללא הפרעות.
מצאתי את הפנאי לסדר את הסטודיו ולשפר את מה שתכננתי לעשות במשך שנים ולא קרה. בימים אלו מפתח סדנה להכנת נעליים נגישה לכל מי שאי פעם רצה להכין נעל לעצמו בעבודת יד.
מנצל את הזמן לקרוא ספרים, לחדש את כלי העבודה, הרבה ים ומשפחה."
كلمة الحِرَفيّ: "فترة الإغلاق جلبَت معها الكثيرَ من الهدايا. بعد سنواتٍ وجدتُني أمارس الحِرفَةَ لذاتِها بلا أيّ ضغط، وبتواترٍ مُدهش دون مُنغّصات.
وجدتُ وقتًا لتنظيم الاستوديو ولتحسين ما خطّطتُ لعمله على مدار سنوات ولم يحدث. في هذه الأيام، أطوّر ورشة عمل لصُنع الأحذية تكون مُتاحة لكلّ شخص أرادَ يومًا ما صُنع حذاءٍ نفسه بعملٍ يدويّ.
أستغلُّ الوقتَ في قراءة الكتب، تجديد أدوات العمل، والكثير من الوقتِ في البحر ومع العائلة."
דברי האמנית:
"אמנית מוזאיקה מורה, מדריכה.
אוהבת כל אדם ללא הבדל דת גזע ומין.
הסטודיו שלי הוא מבצרי, מקור גאוותי.
והאנשים שאני פוגשת שם הם השראתי.
אני אוהבת ללמד.
לרחף בין שולחנות עמוסי חומרים ותלמידים.
אוהבת את ההמולה והיצירה הרב גונית
אוהבת גם את השקט,
לגעת ברוח לגעת בחומר.
אחד על אחד אני והיצירה שלי.
אני ושולחן הריתוך שלי.
ריח האלקטרודות נישא באוויר,
הברזל מתכופף תחת ידיי,
והאש שמחברת בין הברזלים מחממת את ליבי.
ואז הטיח.
שעוטף את שלד הברזל ומכניס בו גוף ונשמה.
ולבסוף –
אלו האבנים הצבעוניות שאיתן נשלמת מלאכת המחשבת של רקמת החיים."
كلمة الحِرَفيّة:
"حِرَفيّة موسيقى، مُعلِّمة، مُرشدة.
أحبّ كلّ إنسان ولا ألتفتُ لديانته، عِرقه أو جنسه.
الاستوديو الذي أعمل فيه هو قلعتي، مصدر فَخري.
والناسُ الذين ألتقيهم هناك هُم مصدرُ إلهامي.
أحبُّ أن أتعلّم.
أن أرَفرِفَ بين الطاولات المزدحمة بالمواد والطلاب.
أحب الجَلَبة والإبداع على اختلافِ أوجهه
أحبّ الهدوءَ أيضًا،
أن ألامسَ الروح وألامسَ المادّة.
واحد على واحد، أنا وإبداعي.
أنا وطاولة اللِّحام التي أعمل عليها.
رائحة الأقطاب الكهربائيّة التي يحملها الهواء،
الحديد مُنحنيًا تحت يديّ،
والنّار التي تَصِلُ بين قطَع الحديد وهي تُدفئ قلبي.
ثمّ الجصّ.
الذي يُغلّف الهيكل الحديديّ ويُدخل فيه جسدًا وروحًا.
وفي النهاية –
تلك الحجارةُ الملوّنةُ التي تُستكمَل بها صَنعةُ فِكرِ قوامِ الحياة."
ياة."
דברי האמן: "בתהליך היצירה שלי אני עובד אך ורק עם מטבעות מתוך אהבה לאסתטיקה שלהם ולסימבוליות שכל מטבע מייצג. במגוון התכשיטים שאני מייצר ניתן לראות מטבעות ישראליים ישנים החל מקום המדינה ואילך, ומטבעות ישנים ומיוחדים מכל העולם. חלקם של התכשיטים בנוי ממטבע אחד, כמו הטבעת ממטבע של רוטשילד המופיעה בתמונה, ובאחרים יש שילוב של מספר מטבעות שונים שיוצרים יחד טבעת אחת מיוחדת במינה( כמו בשתי התמונות המוספות). חשוב לציין, שמאחר והטבעת עשויה מהמטבע עצמו, החלק הפנימי בכל טבעת הוא למעשה הצד השני של המטבע.
אני מוצא שדווקא בתקופה המאתגרת הזו אני שואב יותר השראה ויצירתיות שבאות לידי ביטוי בעבודותיי."
كلمة الحِرَفيّ: "خلال سيرورة الإبداع، أعملُ فقط مع عملات معدنيّة انطلاقًا من محبّتي للجماليّة وللرمزيّة التي تُمثّلها كلّ عملة معدنيّة. في مجموعة منوّعة من قطَع الزينة التي أصنعُها يمكن ملاحظة عملات معدنيّة إسرائيليّة قديمة ابتداءً من قيام الدولة وما بعد ذلك، وعملات معدنيّة قديمة ومميّزة من أنحاء العالم. قسمٌ من قطَع الزينة يتألّف من عُملة معدنيّة واحدة، مثل الخاتم من العملة المعدنيّة لروتشيلد الذي يظهر في الصورة، وفي قسم آخر هناك دمج لعدّة عملات معدنيّة قديمة تُشكّل معًا خاتمًا فريدًا من نوعه (كما في الصورتينْ المُرفقتيْن). تجدر الإشارة إلى أنّه باعتبار أنّ الخاتم مصنوع من العملة المعدنيّة نفسها، القسم الداخليّ في كلّ خاتم هو، عمليًّا، الوجه الثاني من العملة المعدنيّة.
أرى أنّه خصوصًا في هذه الفترة المثيرة للتّحدي أستقي، وعلى نحوٍ أكبر، إلهامي وإبداعي اللذيْن يظهران في أعمالي."
דברי האמנית: "בימים של בידוד הבית הופך להיות גן שלם לגילויים וגירויים לעשייה. הבית משמש גם כמקום מקלט וגם ככלא שמונע תקשורת בלתי אמצעית עם העולם שבחוץ. בתוך הבית אני מלכה עצובה, סופרת ימים לקראת היציאה אל העולם / החיים / החיבוק הפיזי של האנשים שבחוץ."
كلمة الحِرَفيّة: "في أيّام الحجر، يتحوّل المنزل إلى حديقةٍ كاملةٍ من حالات الكشف والتحفيز للعمل. يُعتبر المنزل، أيضًا، مكانًا ملجأً وأيضًا سجنًا يحول دون الاتصال المباشر مع العالم الخارجيّ. في داخل المنزل، أعتبرُ نفسي ملكةً حزينة، أعدّ الأيامَ للخروج إلى العالم / الحياة / العناق الجسديّ مع الناس في الخارج."
דברי האמן: "אני לומד ושואב השראה מהתבוננות ב"פגעי הזמן" על החומר, מעבודות טפסנות בניין, סימני חיתוך על עצי מנסרות ואסתטיקה יפנית של "וואבי סאבי" וקומיקס "מנגה".
אני יוצר תבליטים ופסלים הנובעים מתוך קווי המתאר של טבעות הגדילה הייחודיות לכל עץ, דרך התבוננות והקשבה, אני רושם עם עיפרון על העץ ביד חופשית ומשתמש בטכניקות של ניסור, גילוף והקצעה, כדי ליצור הבדלי עומק, טקסטורה וגוון החושפים את האובייקט מתוך החומר ונותנים ממד שלישי לרישום הראשוני.
את החומר ליצירותיי אני אוסף מחוף הים, מהמדבר, ממספנות, ומאתרי בנייה, או סתם מהרחוב… פיסות שנזרקו כלאחר יד ואיבדו משמעותן, חתיכות מתכת בלויות וחלודות, דלת ישנה, עצי סחף וגזרי עץ, ארגזי משלוח ישנים ולוחות פח משמשים לי כ"קנבס" עליו אני יוצר מחדש את האסופה כקולאז' תלת ממדי ומעניק משמעות חדשה..
אני רואה שבמהלך השנה שחלפה, הרבה אנשים התחילו להקשיב, כשבבת אחת נכפתה על האנושות עצירה, נולד זמן לחשוב, להעמיק או פשוט לבהות- לא פחות ולעיתים הרבה יותר חשוב!
אני יוצר במנהרת הזמן, במהלך היצירה הזמן מאבד תוקפו, נותרת רק השפעתו על החומר.. אני חושב שיותר ויותר בני ובנות אדם מתחילים להבין שנתנו ל"זמן" את כל זמננו. ששעבדנו את עצמנו לדבר, כולי תקווה שנבין יחד שצריך וכדאי ואפשר פשוט "לקחת את הזמן"…
كلمة الحِرَفيّ: "أتعلّم وأستقي إلهامي من معاينة "آثار الزمن" على المادّة، من أعمال تسلّق البنايات، من علامات الخدش على خشب المَناشر والجماليّات اليابانيّة لِـ"وابي-سابي" وكوميكس الـ"مانغا".
أصنعُ نقوشًا بارِزة وتماثيل تخرج من داخل الخطوط الكنتوريّة لحلقات النموّ المُميّزة لكلّ شجرة، من خلال المعاينة والإصغاء، أرسمُ بقلم رصاصٍ على الخشب بيَدٍ سَلِسة وأستخدم تقنيات النشر، النحت والتخطيط لعمل اختلافات في العُمق، القوام والتنوّع التي تكشفُ الجسمَ من داخل الماجّة وتمنحه بُعدًا ثالثًا للتصميم الأوّلي.
أجمعُ الموادّ التي أستخدمها في عملي من شاطئ البحر، من الصحراء، من أحواض بناء السُّفُن، ومن مواقع البناء، أو حتّى من الشارع… شظايا رُميَت بإهمالٍ وفقدت معناها، قطَع معدنيّة بالية وصَدِئة، باب قديم، أشجار رسوبيّة وشتلات أشجار، صناديق بريديّة قديمة وألواح قصدير أستعملُها كـ"لوحة قماشيّة" أُبدِعُ عليها من جديد هذا الخليط لإنتاج كولاج ثلاثيّ الأبعاد وأمنحه بذلك معنًى جديد..
أرى أنّه على مدار السنة التي مضَت، بدأ الكثير من الناس بالإصغاء، عندما فُرِضَ وَقفٌ فُجائيٌّ على البشريّة، نشأ من ذلك وقتٌ للتفكير، للتعمّق أو بساطة للتوقف والنظر – وهو أمرٌ أهمّ مما يبدو عليه!
أبدعُ في نفق الزمن، في سيرورة الإبداعِ يفقدُ الزمنُ صلاحيّته، ولا يبقى منه سوى أثَرُه على المادّة… أعتقدُ أنّ عددًا متزايدًا من البشرِ قد بدأوا يفهمون أننا منحنا "الزمنَ" كلّ وقتنا. عندما رَهَنّا أنفسنا لذلك، كلّي رجاءٌ أن نفهمَ معًا أنّه لا بدّ، بل من المُفضّل ومن المُمكن، بكل بساطة "أن نأخذ وقتنا"…
דברי האמנית:
"שמי חדוה קליין , אני חיה ונושמת ספרים.
כשאומרים את המילה ספרים ההקשר הראשוני הוא קריאה, עיון, כתיבה והשני "ספרים לא זורקים"!
האם חשבתם שניתן לתת לספרים חיים חדשים ?
אצלי הספרים הנזרקים למכלי המחזור הופכים לתכשיטים מרהיבים. הספרים הישנים מקבלים אופי מיוחד – שילוב של נייר ישן ואותיות מעניק להם טקסטורות מגוונות, "צבעוניות" מרהיבה .
התכשיטים נוצרים מתוך חשיבה אקולוגית, על טהרת המחזור, תוך שימוש בחומרים ממוחזרים .
ספרים – בשפות שונות – אני אוספת אותם, מתפעלת מיופיים, יוצרת מהם תכשיט בעל נוכחות ואמירה אקולוגית, שאין שני לו."
كلمة الحِرَفيّة:
"اسمي حِدفا كلاين، أحبّ الكتب بشدّة.
عندما نقول كلمة كُتب، فإنّ السياق الأوّل يكون القراءة، المعاينة، الكتابة، والثاني "الكتب لا تُرمَى"!
هل ظننتم أنّ في الإمكان منحُ الكتب حياة جديدة؟
بالنسبة لي، الكُتب التي تُرمى في حاويات إعادة التدوير تتحوّل إلى قطع زينة رائعة. الكتب القديمة تتمتّع بمكانةٍ خاصّة – دمج الورق القديم والحروف يمنحها طبقات قوام منوّعة، "ملوّنة" ومذهلة.
تُصنَع قطع الزينة من خلال تفكيرٍ بيئيّ حول نقاوة إعادة التدوير، عبر استخدام موادّ أُعيدَ تدويرها.
أنا أجمع الكتب – بلغاتٍ مختلفة، أقدّر جمالها، وأصنع منها قطعة للزينة تتمتّع بحضورٍ وتصريحٍ بيئيّ لا مثيل له."
דברי האמנית: "לפעמים תמונת "המציאות" משתנה בלי הכר. כל מה שהיה ידוע מוכר, השגרה היומיומית, משתנה ואין ברירה אלא לקחת נשימה, ולהתבונן קצת אחרת על הכל.
במצבים כאלו אני אוהבת להתכנס פנימה, אני מתבוננת על הדברים הכי קטנים וקרובים – מבט העכבר שמסתכל על גרגיר חיטה – ארוחת ערב.
במקביל, אני מאמצת את מבט הציפור במעוף, מנסה לראות את התמונה הרחבה ביותר. איפשהו בין שני הקצוות האלו נוצר מרחב המאפשר את פעולת החיים והיצירה.
בעבודותיי יש מתח תמידי בין הנשלט והבלתי נשלט. אני מעודדת את האקראיות, את הלא נודע, מזמנת אותו שיהפוך לחלק בלתי נפרד של תהליך היצירה, מהעשייה היצירתית….כך נוצרות עבודות חד פעמיות, תוצרים של נסיבות הרגע"
كلمة الحِرَفيّة: "أحيانًا تتغيّر صورة "الواقع" إلى الحدّ الذي نعجز عن التعرّف عليها. كلّ ما كان معروفًا ومعلومًا، الروتين اليوميّ، يتغيّر ولا مناصّ من التريّث، والنظر إلى كلّ شيءٍ على نحوٍ مختلفٍ بعض الشيء.
في مثل هذه الأوضاع، أحب أن أتوجّه إلى الداخل، أن أتمعّن بالأشياء الأصغر والأقرب – نظرة الفأر الذي ينظر إلى حبوب القمح – وجبة العشاء.
في المقابل، أتبنّى نظرة الطائر من عليائه، محاولةً بذلك رؤية الصورة الأوسَع. في مكان ما بين ذيْنكَ الطرفيْن ينشأ حيّزٌ يُتيح نشاط الحياة والإبداع.
في أعمالي هناك توتّرٌ دائمٌ بين المُسيطَر عليه وغير القابل للسيطرة. أنا أشجع العشوائيّة، المجهول، وأدعوه إلى أن يتحوّل إلى جزءٍ لا يتجزَّأ من سيرورة الإبداع، من الصناعة الإبداعيّة… هكذا تنشأ أعمالٌ لمرّة واحدة، مُنتَجاتٌ لظروفِ اللحظة"
דברי האמן:
"אהלן ,אני וליד חורי, חרש ופסל ברזל מכפר פסוטה
אני יציר מנחושת, מחמם את הברזל בפחם אבן לפי המסורת,
כל היצירות והפסלים מהחיים והדמיון שלי,
לאור המצב הנוכחי בתבל יצרתי את הפרחים כדי לגרום למי שרואה
תקווה."
كلمة الحِرَفيّ:
"مرحبًا، أنا وليد خوري، حدّاد ونحّات في الحديد من قرية فسوطة
أُبدِع من النحاس، أسخّن الحديد بالفحم حسب التقليد،
كلّ إبداعاتي وتماثيلي من وحي حياتي وخيالي،
على ضوء الوضع الرّاهن حول العالم، صنعتُ الأزهار لأبعثَ الأملَ في نفس
مَن يراها."
דברי האמנית: "רבים מאיתנו מצאו את עצמם מוצאים פתרונות בכל המישורים במסגרת של מה שכבר קיים. אנשים רבים ניצלו את תקופת הסגר לצורך סידור ומיון של החפצים שברשותם. חלק מהאנשים עשו זאת כי סוף סוף יש להם זמן לכך וחלק כדי להעסיק את עצמם. מניחה שברוב במקרים זו הייתה תערובת של שני הדברים. אנשים פתאום גילו כמה דברים מיותרים הצטברו אצלם, ואני גילתי עניין ומצאתי תועלת בדברים שאנשים אחרים רצו למסור. קבוצת הווטסאפ של קח/תן אצלי בישוב פרחה ושגשגה ☺
העבודה המוצגת, היא בעצם, אוסף של חפצים שבפני עצמם אין להם משמעות- צלחת פלסטיק חד פעמית, אטב כביסה, חלקי צעצועים ותכשיטים שבורים. החיבור של כל אלו מקבל חיים. צמחי בר, מצוירים מהווים ניגוד בין הדמות במרכז, שכולה תוצרי לוואי של תרבות הצריכה והתיעוד הפשוט של צמחי הבר יוצר כאן את העניין מבחינתי."
كلمة الحِرَفيّة: "كثيرون منا بدأوا يجِدون حلولًا على كلّ الصُّعُد في إطار الموجود حاليًّا. استغلّ كثيرٌ من الناس فترة الإغلاق من أجل ترتيب وجرد الأغراض التي يمتلكونها. قام قسمٌ من الناس بذلك لأنهم، وأخيرًا، لديهم وقتٌ لذلك، وقسمٌ منهم قاموا بذلك ليشغلوا أنفسهم. أفترضُ أنه في معظم الحالات، كان الأمر عبارة عن دمجٍ بين الحالتيْن. فجأة، بدأ الناس يكتشفون عدّة أمورٍ زائدة كانت قد تراكمت لديهم، وأنا اكتشفتُ اهتمامًا ما ووجدتُ منفعةً في الأشياء التي أراد أشخاصٌ آخرون تمريرها. مجموعة الواتساب خُذ/أعطِ لدي في البلدة نمَت وازدهرَت ?
العمل المعروض، يُعتبر في واقع الأمر، مجموعةً من الأغراض التي تُعتبر بحدّ ذاتها بلا معنى – صحن بلاستيك للاستخدام لمرّة واحدة، مشبك غسيل، قطَع دُمى وزينة مكسورة. ربط كلّ ذلك معًا يمنح له حياةً. نباتات بريّة، مرسومة تُشكّل تباينًا بين الشخصيّة المركزيّة، التي تتشكّل كلّها من أغراضٍ مرافقة لثقافة الاستهلاك وبين التوثيق البسيط للنباتات البريّة، مما يخلق هنا النقطة الأساسيّة من وجهة نظري."